Historia majątku do 1945 roku
Kolejne nazwy historyczne miejscowości:
Sakrzisch,
Czakentzin,
Sakenzin,
Sakenzin,
Zakenzin,
Zackenzin,
Zackenzien,
Zackenzin,
Zakonczyno,
Zakęciny,
Ciekocino.
24.XI.1362 r. – wierny sługa Wichen otrzymał 4 wolne łany na prawie chełmińskim we wsi, którą określano jako Czakentzin, Sakrzisch, Sakenzin. W tej formie miejscowość zachowała się przez 300 lat.
Ta pierwsza wzmianka o Zackenzinie pochodzi z 24.6.1362 r., kiedy gdański komtur Zakonu Krzyżackiego, Gieselbrecht von Dudelsheim przekazał wieś „wiernemu Vicke’owi” jako miejsce do osiedlenia kolonistów.
Przez prawie 300 lat Zackenzin pozostawał typową wsią chłopską z młynem i gospodą. Ostatni książę pomorski, Bogusław XIV, nadał Matzke’owi Borcke’owi miejscowości Zackenzin, Wittenberg (Białogóra) i Uhlingen (Ulinia) „wszystkie jako przynależne do majątku Curow”.
1437 r. – 23 łany należały do miejscowości Sakenzin lecz z 1 młynem wodnym / z księgi czynszowej – miejscowość Czatkenczin ma 33 włóki.
1628 r. – wymienia się Sakenzin jako miejscowość z 27 łanami, 2 chałupnikami i 1 młynem.
1658-1804 r. – miejscowość włączono do majątków Krockow i Osseken.
1804 –1853 r. – następnymi kolejnymi właścicielami są: bracia Jasmund, Johan Ludwig Canlen, Treubrodt.
1853 r. – właścicielem zostaje Hanichen.
Po częstszych zmianach właścicieli w ciągu następnych sześciu dziesięcioleci w latach 1864 – 1905 majątek należał do rodziny von Braunschweigów
1864 r. – właścicielem zostaje Leo von Braunschweig.
29.VI.1899 r. – właścicielem zostaje Georg von Braunschweig.
1905 r. – właścicielem zostaje Ernst von Braunschweig.
1784 r. – gmina wiejska istnieje od dawnych czasów, lecz jeszcze w tym roku mieszkało w niej 5 chłopów i 2 chałupników.
1837 r. – przedstawia się gminę jako wieś i folwark.
1887 r. Urządzono w Zackenzin wikariat.
18.XI.1891 r. – poświęcono nowy kościół.
1.I.1903 r. – następuje rozbudowa samodzielnej parafii.
1905 r. – właścicielem młyna jest Hayer, właścicielem dworu jest Kuschweld i Gerdkow.
Od roku 1905 do 1934 – majątek należy do rodziny Ewestów, którzy w 1910 roku na miejscu dawnego dworu budują „nowy”, zachowany do dziś Pałac.
W 1934 roku majątek, obejmujący wówczas tylko jeszcze ok. 800 ha całkowitej powierzchni, został nabyty przez ostatniego właściciela przed wojną, weterynarza powiatu Lauenburg (Lębork), dr. Wilhelma Koopsa, za sumę 400.000 marek Rzeszy (RM).
W 1939 roku majątek ma powierzchnię 800 ha, z tego 381 ha gruntów ornych, 39 ha łąk, 57 ha pastwisk, 315 ha drzewostanu; pogłowie zwierząt: 43 konie, 155 sztuk bydła, 350 sztuk trzody chlewnej; wartość jednostkowa: 569.800 marek Rzeszy (RM).
Tutaj w Zackenzinie Armia Czerwona dogoniła tabor rodzin von Krockowów/von Puttkamerów z Rumbske (Rumsko) we wschodniej części powiatu Stolp (Słupsk). Christian Graf von Krockow opisuje w książce „Czas kobiet” („Die Stunde der Frauen”) tragiczne przeżycia swojej siostry Libussy.
1945 majątek przechodzi na własność Państwowych Nieruchomości Ziemskich.
