Więcej zdjęć

Kurowo

Z dokumentu datowanego na 17 czerwca 1397 roku rozchodzi się tu o polskie gospodarstwo rolne o powierzchni 10 włók. Gdański Komtur Albrecht von Schwarzburg przyznał te ziemie na prawie chełmińskim Stefanowi Leslawiczowi.

W 1400 roku w zapisach księgi lęborskiego sądu pojawiają się nazwiska: Jakob i Woycech von Kurow. Chodziło tu prawdopodobnie o gospodarzy ze wsi lub jej sołtysów.

W 1628 roku w Kurowie był już tylko jeden chałupnik. Prawdopodobnie zdecydowanie większa część wsi została już zakupiona przez przez rodzinę Krockow z linii Osieki i została przyłączona do wielkiego kompleksu dóbr tego rodu. Oprócz rodziny Krockow pojawiają się też tu i inne nazwiska: w 1735 i 1740 roku Zitzewitz, dalej Albrecht von Jatzkow, który tu zmarł w 1743 roku. W 1756 roku Kurowo obok Osiek, Ciekocina, Białogóry, Ulinii i części Słuchowa było lennem rodu Krockow. Właścicielami tej wsi byli jednocześnie: Ernst Mathias von Krockow, Friedrich Georg von Krockow i Wilhelm Albrecht von Krockow. W 1784 roku jedynym właścicielem Kurowa został Ernst Mathias von Krockow – po jego śmierci w 1788 roku dobra te odziedziczyli jego dwaj synowie: Christoph Heinrich oraz Philipp Albrecht. Bracia von Krockow w 1803 roku sprzedali swój spadek za 155 000 talarów braciom von Jasmund i przeszli na inną posiadłość rodową do Rumska w powiecie słupskim. Kolejnym właścicielem Kurowa po braciach von Jasmund został von Bülow-Cummerow z powiatu Resko. W 1819 roku sprzedał on tę posiadłość za sumę 20 000 talarów swemu szwagrowi Carlowi Georgowi Fließbachowi.

Zob. też: Ród Fliessbach