Analiza układu historycznego

W 1837 r. oprócz wsi Zackenzin istniał również folwark. Potwierdzenie znajdujemy na mapie z I połowie XIX w., gdzie w niewielkiej odległości na południowy wschód od wsi Zackenzin (Ciekocino) istniał folwark Lonisenhof.

W II połowie XIX w. folwark Lonisenhof nosi już nazwę Zacken­zin, tak jak położona w niewielkiej odległości na północny zachód wieś. Na podstawie mapy z 1894 r. wiadomo, że w II połowie XIX w. zabudowano północna część pastwiska (Die Koppel). Powstała prawdopodobnie część gospodarcza – dziedziniec gospodarczy z budynkami gospodarczym. Drogę ograniczającą pastwisko od zachodu istniejącą już w I połowie XIX w. wykorzystano jako podjazd pod budynek, mógł to być budynek dworu. W tym czasie posadzono prawdo­podobnie lipy drobnolistne oraz żywotniki zachodnie. W części wschodniej mógł już istnieć park, może o charakterze leśnym, występowały w nim drzewa stanowiące elementy kompozycji naturalistycznej.

Kompozycja założe­nia została oparta na dwóch krzyżujących się osiach. Jedna z nich wschód – zachód przechodziła przez dziedziniec gospodarczy oto­czony budynkami gospodarczymi, wjazd do części gospodarczej, dziedziniec dworski z podjazdem pod dwór, dwór, wnętrze ogrodowe z dębem szypułkowym na osi, osłonięte otuliną leśną.

Druga oś: północ – południe, będąca jednocześnie osią widokową przechodziła przez dwór, przez polanę widokową, przez dąb szypułkowy odmiany stożkowej, część parku leśnego odgrywającego ważną rolę w ukształtowaniu krajobrazowym parku. Polana widokowa była osłonięta ścianami parku leśnego, a do bardziej interesujących drzew należały w części zachodniej: sosna Banksa,  dąb czerwony i świerk.  W narożniku południowo – zachodnim grupa modrzewi europejskich, w części południowej na osi dąb szypułkowy odmiany stożkowej, w narożniku południowo – wschodnim  szpaler modrzewi europejskich, w części wschodniej buki pospolite odmiany Purpurowej, a w części północnej przed południową elewacją dworu żywotniki zachodnie, lipa drobnolistna. Dwa platany podkreślały część wejściową w elewacji wschodniej. Oś z wejściem na osi wschodnio-zachodniej przechodziła przez środek klombu na dziedzińcu dworskim z dębem szypułkowym na osi. Na klombie posadzono również symetrycznie po jednym z każdej strony osi jałowce i żywotniki zachodnie i po dwa głogi dwuszyjkowe.

W północnej części podjazdowej posadzono: sosny pospolite, robinię akacjową , jodły białe, buki pospolite, szpaler drzew iglastych, prawdopodobnie mógł ograniczać podjazd i polanę widokówą od północy. Występowały w nim: jodły białe, sosny pospolite, modrzew europejski, cis pospolity. Trawniki w części podjazdowej obsadzono krzewami śnieguliczki, lilaku, pseudo jaśminowca. W części północnej za częścią gospodarczą istniał ogród warzywny, a w części południowej pomiędzy pastwiskiem a ograniczoną parkiem leśnym polaną istniał sad. Droga przez wieś w swojej wschodniej części była obsadzona żywopłotem ałyczy i aleją jesionową, wschodnia granica pastwiska jesionami wyniosłymi. Przy granicy północnej założenia po poł. stronie drogi z Kurowa do Ciekocina powstały budynki mieszkalne i prawdopodobnie w latach 1935-40 posadzono grupę drzew granicznych na granicy północnej założenia: dęby-czerwone, lipy drobnolistne, dęby szypułkowe, klony pospolite. Przesunęła się północna granica założenia do głównej drogi wiejskiej, przy której posadzono żywopłot ałyczy. Powstały szpalery: mieszany (świerki, klony, lipy) ograniczający od wschodu teren po sadzie, przy drodze prowadzącej na pola oraz szpaler jesionów wyniosłych, żywopłot ałyczy przy wyjeździe na pole ograniczający pastwisko od wschodu.